اکبر پازوکی برای صنف لوازم خانگی چهره شناخته شده‌ای است. پرونده روی میز شورای رقابت نشان می‌دهد که صدای دادخواهی‌اش بلند است. این روزها تمام تفکرش ساختن راهی برای جلوگیری از ورشکستگی کسبه خرد است.
پازوکی را اینبار مستعدتر از قبل دیدم؛ وقتی که در میان سخنانش می‌گفت: “برای ماندن و ساختن بازار رقابتی باید فعالیت‌ها و خدمات به‌روز ارائه دهیم” فهمیدم چاره درد و راه ساختن در عصر امروز را پیدا کرده است.
او در نهایت از فعالیت فروشگاه‌های بزرگ به عنوان نیاز دنیای امروز استقبال کرده اما آنچه هنوز سبب نگرانی‌اش است، اقداماتی است که منجر به بروز ناعدالتی در ارائه تسهیلات بانکی شده، اتفاقی که منجر به اخلال در رقابت می‌شود. این اتفاق او را به سمت ساختن مسیری سوق داده تا از یک سو مردم بتوانند به راحتی، امن و سریع خرید کنند و از سوی دیگر کسبه بتواند با اتحاد و مشارکت، مرجع تخصصی لوازم خانگی را بزرگتر از قبل بسازند…
گفتگوی سولماز ایمانی با اکبر پازوکی؛ رئیس اتحادیه صنف فروشندگان لوازم خانگی تهران:
(این گفتگو در بهمن ۱۴۰۲ انجام شده)
فکر می‌کنم برای شروع گفتگو بد نباشه ارزیابی شما را از وضعیت بازار لوازم خانگی ایران بدانیم…
ما حال و روز خوب نداریم؛ چون مردم قدرت خرید ندارند. اصناف دیگر هم از این قاعده مستثنی نیستند. حقوق و دستمزد با تورم چند سال اخیر همخوانی ندارد. امیدواریم با سیاست‌های دولت سال جدید خوبی داشته باشیم و همه مردم راضی باشند.
به نظر می‌یاد با پیش‌بینی شما و با سیاست‌های جدید دولت، بازار لوازم خانگی در سال ۱۴۰۳ از رکود خارج شود! واقعا می‌تونیم امیدوار باشیم؟!
بله صد در صد؛ ما با امید زنده‌ایم. برمی‌گردم به عقب و زمانی که انقلاب شکل گرفت. بعد از انقلاب؛ جنگ ایران و عراق، جنگ سایبری و جنگ غذایی شروع شد و دنیا ما را در محاصره نگه داشت.
من به عنوان مسئول یک اتحادیه دربین ۱۳۶ اتحادیه تهران یا در بین اتحادیه‌های کل کشور اگر مسئله‌ای را مطرح می‌کنم به معنی گله از دولت نیست بلکه مقصود این است که ما در سرزمینی زندگی می‌کنیم که باید مسائل و مشکلاتمان را خودمان رفع کنیم. پس به عنوان بازوی دولت و به عنوان یک تشکل صنفی مردمی اشکالات را در قوانین گوشزد می‌کنیم.
ما قوانین خلق الساعه و اتفاقات با عواقب بعدی زیادی داریم برای مثال سازمان دارایی موقع حسابرسی؛ اخذ مالیات و دارایی کشورهای دیگر را مثال می‌زند و من همیشه از مسئولین می‌پرسم: شمایی که با توجه به تمام شرایط کشورما از مالیات کشورهای دیگر مثال می‌زنید آیا شما هم می‌توانید در قبال مالیاتی که می‌گیرید تسهیلاتی که آنها به مردم‌شان می‌دهند را به مردم‌تان بدهید؟ آیا برای روشنگری مردم توضیح می‌دهید بعد پولی که می‌گیرید چه اتفاقی می‌افتد؟ یا خاصیت این پول‌هایی که از مالیات ستانی اخذ می‌شود چیست؟ شما ببینید این کشورهای خارجی چند درصد مالیات می‌گیرند و در ازای آن چه تسهیلاتی می‌دهند؟ آیا شما آن رفاهی که فرد خارجی دارد به من می‌دهید؟ ما حاضریم از ۱۰۰ درصد درآمد ۸۰ درصدش را مالیات دهیم ولی با ۲۰ درصد باقی زندگی کنیم و در رفاه باشیم.
برای خرید آسان مردم؛ سراها، فروشگاه‌های زنجیره‌ای و بزرگ لوازم خانگی راه اندازی شده، اتحادیه چه تدابیری برای مردم در شرایط بازار پر رقیب فعلی اندیشیده است؟
متاسفانه بعد از بحث کرونا به جای اینکه که مسئله را حل کنیم در حال پاک کردن صورت مسئله بودیم. درسته، فروشگاه‌های زنجیره‌ای و اتحادیه فروشگاه‌های زنجیره‌ای شکل گرفت و اتحادیه فضای مجازی فعال شد. ما از آقایان دولتی سوال کردیم که اگر فروشگاه‌های زنجیره‌ای شکل بگیرند باید زیرمجموعه کدام صنف یا اتحادیه باشند؟ اتحادیه فضای مجازی که نباید هر کالا را بی‌حساب و برنامه بفروشد و هر تبلیغی را بدون حساب منتشر کند.
هر کس در هر صنفی در فضای مجازی می‌خواهد کار کند باید از اتحادیه مربوطه جواز کسب بگیرد تا اگر خبطی درفروش کالا یا خطایی برای مردم صورت بگیرد یک مسئول و جایگاه فیزیکی پاسخگو وجود داشته باشد تا کلاهبرداری اتفاق نیفتد، کالای غیر یا کالای بدون ضمانت فروخته نشود.
شکل گیری فروشگاه‌های زنجیره‌ای اشکالی ندارد ولی چرا باید یک تولیدکننده، فروشگاه‌دار هم بشود؟ چرا یک تولیدکننده، توزیع کننده هم بشود؟ اگر قبل از سال ۹۷ جایگاه تولید مشخص بود جایگاه توزیع‌کننده هم مشخص بوده، چرا امروز دخالت می‌شود؟ حال اینکه قسطی فروشی برای کل مردم است آیا برای قشر خاصی از مردم در نظر گرفته شده است؟ اگر مردم قدرت خرید ندارند چرا اعتبار به ۲۵۰۰ واحد کسب با سبقه ۷۰ ساله صنف توزیع لوازم خانگی اختصاص داده نمی‌شود؟ چرا این اعتبار نباید از مواد اولیه، به ترتیب به تولیدکننده، بنکدار، خرده فروش و در نهایت مصرف کننده نهایی برسد؟ چرا همه چیز برعکس اتفاق می‌افتد؟ چرا وقتی تشکل جدیدی شکل می‌گیرد همه اعتبارها به سمت آن تشکل روانه می‌شود؟ پس صنف چه کاره است؟ چرا گذاشتید آن صنف تشکیل بشود؟ چرا اجازه ساخت پاساژش را دادید؟ چرا اجازه بورس شدن آن جایگاه را دادید؟ پس برنامه ریزی نداشتید؟ همه این برنامه‌ها یک‌شبه و یک روزه شکل گرفته است؟ ما از این ناراحت شدیم.
معتقدیم طبق فرمایش آقا؛ بانک‌ها حق بنگاهداری ندارند. بیشترین خانه خالی متعلق به بانک مسکن است. چرا بانک واحدها را به نرخ ۴ سال پیش نمی‌فروشد؟ اصلا چرا بانک خانه می‌سازد؟ حال که تولید کرده است چرا به مردم نمی‌دهد؟
فکر نمی‌کنید اتفاقی که در بازارمسکن به سبب نگه داشت خانه‌های خالی توسط بانک‌ها رخ داده، در صنف لوازم خانگی هم بیفتد؟
ساختارها متفاوتند؛ آن اتفاق نمی‌افتد. آن ساختار خراب نمی‌شود اما لوازم خانگی کالای مصرفی است. صحبت ما در صنف لوازم خانگی سر اعتبار است؛ اگر قرار است اعتباری وجود داشته باشد باید برای تولید لوازم خانگی صرف شود. مگر سال ۱۴۰۲ به نام رشد تولید، مهار تورم نامگذاری نشده است که هر دو به نفع مردم است؟
می‌خواهم از رشد تولید بگویم و از مواد اولیه شروع کنم از سنگ معدن، آهن، مس، روی، مواد پتروشیمی و نفتی و… انجمن تولیدکنندگان صنایع لوازم خانگی طی ۵ سال گذشته به نسبت افزایش تولید هر سال اعلام می‌کند به چه طریق ما افزایش مواد اولیه مصرفی در تولید لوازم خانگی داریم. در سال ۱۴۰۲ رسیده به ۷۰ تا ۷۵ درصد.
این ۷۵ درصد مواد اولیه در شش هفت قلم کالاهای اساسی مانند یخچال، یخچال فریزر، ساید‌بای‌ساید، لباسشویی، ظرفشویی، اجاق گاز، هود و … در داخل کشور تولید می‌شود پس چرا تولیدکننده لوازم‌خانگی باید مواد اولیه را در بورس به قیمت دلار بخرد؟! به قیمت دلار روز خلیج فارس بخرد؟! آنهم ۳۰ درصد در بورس و الباقی را در بازار آزاد تهیه کند؟ اگر فولاد وارداتی نیست و داخل کشور تولید می‌شود چرا مستقیم تحویل تولیدکننده نمی‌شود؟ چرا به تولیدکننده اعتبار نمی‌دهند؟ چرا بانک‌ها به تولیدکننده برای تهیه مواد اولیه اعتبار نمی‌دهد؟ اگر مسیر تولید مهیا شود مردم هم راحت‌تر خرید می‌کنند.
چرا فروشگاه‌هایی شکل گرفته که تبلیغات تلویزیون را قبضه کرده‌اند؟ چرا تبلیغ کاسب جزء را که امام اول انقلاب “کسبه را بازوان ستبر انقلاب می‌دانستند” منتشر نمی‌کنند؟ مگر نگفتند اگر بازار تهران تعطیل نمی‌کرد انقلاب پیروز نمی‌شد؟ جنگ را فقط دولت اداره کرد؟ اصناف در مدیریت جنگ نقشی نداشتند؟ دولت برنامه‌ریز بود و کسبه به همراه خیل جمعیت مردم جنگ را اداره کردند. الان هم همین را انتظار داریم و از بالا به پایین سلسله مراتب رعایت شود.
حال اگر تولیدکننده مواد اولیه را مانند پیش از سال ۹۷، شش ماهه و یک ساله اعتباری خرید کند و کالای تولیدی را به همان صورت شش ماهه و یکساله به مصرف کننده بفروشد علاوه بر فروشنده مواد اولیه، تولیدکننده کالا، توزیع کننده و در نهایت مصرف کننده نیز منتفع می‌شوند. بنابراین اگر این مسیر طی شود اتفاق خوب برای مردم می‌افتد. ما همه خانواده، دختر و پسر داریم باید جهیزیه بدهیم، خانه اجاره کنیم و خودرو خرید کنیم پس دولت باید کمک کند تا اتفاق خوب بیفتد.
چرا دولت نظارت نمی‌کند؟ چرا صدا وسیما فروشگاه‌های زنجیره‌ای را جزو طبقه برنده و کسبه را بازنده نشان می‌دهد؟
انگار دلتان پر درده؛ از تاثیر ظهور فروشگاه‌های زنجیره‌ای و بزرگ بر رونق کسب و کار فروشگاه‌های متوسط و خرد بیشتر بگویید…
درد که نیست؛ حرف دل مردم است. دردمان این است که گاهی حرفمان را متوجه نمی‌شوند. مگر می‌شود جلوی پیشرفت یک سرزمین را گرفت؟ می‌خواهم به ساختار کشور اشاره کنم و از مکه مثال می‌زنم. خودروهای هتل را تصور کنید که مسافران را به فروشگاه‌های بزرگ منتقل می‌کنند. طبق آمار کشورهای توریست پذیر؛ این نوع سراها و فروشگاه‌های بزرگ متعلق به کشورهای گردشگر پذیر است. توریست‌ها وارد فروشگاه و تشکلی می‌شوند که به دلیل تشویقی‌هایی که دارند مالیات کمتری نیز می‌پردازند. اما در کشور ما همه چیز برعکس است.
ما که نمی‌خواهیم جلوی شکل‌گیری چنین سراها و فروشگاه‌های بزرگی را بگیریم، اما انتظار داریم طبق گفته آقا اعتباری که بانک به سراها و فروشگاه‌های زنجیره‌ای می‌دهد کسبه‌های متوسط و خرد را فراموش نکند. حتی ما حاضریم این اعتبار را به کسبه ندهند اما حتما به تولیدکننده اعطا شود. اگر مواد اولیه بیشتری تولید شود کارگر بیشتری مشغول می‌شود، تولید کارخانه‌ها بالاتر می‌رود و کارگر بیشتری مشغول کار می‌شود. بنابراین رشد تولید؛ اشتغالزایی ایجاد می‌کند، کارگر وطنی سر کار می‌رود، ارزش پول ملی افزایش پیدا می کند و اقتصاد و معیشت مردم به جریان می‌افتد.
بنابراین با مقایسه کشور خودمان با کشورهای توریست پذیر می‌توانیم به مزیت و مضرات وجود سراها و فروشگاه‌های بزرگ پی‌ببریم… پس باید ساختار کشور را نگاه کنیم مگر کسی می‌تواند جلوی فضای مجازی را بگیرد؟
در دوران کرونا به درخواست دولت مواقعی کرکره مغازه ها را پایین کشیدیم و کسب و کاررا تعطیل کردیم، به درخواست دولت به بیماران بستری در بیمارستان‌ها کمک کردیم و مایحتاجشان را فراهم کردیم.
همچنین، دولت آقای روحانی قرار بود کمک اتحادیه کند وقتی ما در هر شرایطی کمک دولت هستیم الان انتظار داریم دولت پیگیری کندآیا شکل گیری این فروشگاه‌های زنجیره ای به نفع مردم است یا به ضرر آنها. اگر به نفع مردم است که ما از قبل فعال بودیم به فکر افزایش قدرت مالی ما باشند تا ما هم همان خدمات را به مردم بدهیم.
پس درواقع به دنبال عدالت اجتماعی-اقتصادی هستید…
ما می‌گوییم همه چیز یکسان باشد. آقا بر روی عدالت اجتماعی و مردم تاکید دارن و ما هم جزوی از این مردم هستیم. من ۷۰ سال در این صنف استخوان خرد کرده‌ام و امروز نمی‌توانم دنبال شغل دیگری باشم. نمی‌توانم دکانم را ببندم و بروم.
ملاک عمل من در این اتحادیه و در این نظام صحبت‌های آقاست. اگر این ساختار اصلاح شود و آن پول و اعتبار در مسیر رشد تولید و مواد اولیه و مهار تورم قرار گیرد همه چیزدرست می‌شود.
البته باید تصریح کنم که پیش بینی من در ابتدای گفتگو وابسته به سیاستگذاری‌های کوتاه مدت، میان مدت و بلند مدت حاکمیت است. انتظار داریم همانطور که برنامه‌های ۵ ساله از ابتدای انقلاب تاکنون در حال پیشروی است در به‌روزرسانی‌ها؛ رونق و کسب و کار کسبه خرد نیز دیده شود.
فروشگاه‌های برخی کشورهای دنیا در دوران کرونا توسط مردم زیر و رو می‌شد آیا با وجود تحریم گذاشتیم در ایران چنین وضعی دیده شود؟ برای مثال اتحادیه فروشندگان لوازم خانگی یکی از کمک‌کنندگان به دولت بود و نیاز بیمارستان‌ها را رفع می‌کرد. در دوران جنگ نیز نگذاشتیم چنین اتفاقی برای مردم کشور رخ دهد. کسبه همیشه پشت مردم و دولت بوده و الان هم ما همین حمایت را از دولت طالبیم.
اگر اعتباری باید ارائه شود باید برای همه باشد البته طبق گفته آقا خط تولید ارجحیت دارد.
مسئله دیگری که صنف لوازم خانگی با آن مواجه است وضعیت زیرفروشی برخی سایت‌های اینترنتی است؛ این بی‌نظمی به وجودآمده در بازار را چطور ارزیابی می‌کنید؟
رقابت در بازار بورس را در نظر بگیرید. نظام مالیاتی دولت برای فروش هر کالا سودی را لحاظ کرده است. برخی از سود خود کم می‌کنند تا با همسایه خود رقابت کنند تا کالایشان را بفروشند. حال در نظر بگیرید خریدار، همان کالا را در فضای فیزیکی دیده و متوجه اختلاف قیمت تا ۵۰۰ هزار تومان می‌شود و با رصد در فضای مجازی با اختلاف قیمت سه میلیون تومانی مواجه می‌شود و براساس این دیدگاه تصمیم به خرید ازفروشگاه مجازی می‌گیرد.
پس از کرونا ذهن مشتریان با خرید اینترنتی آشنا شد و و فروش فیزیکی تا حدودی کمرنگ شد. امروزه فروش اینترنتی به دلیل راحتی خرید از جایگاه بهتری برخوردار است.
به نظر می‌رسه خبری در راه است؟
بهتره همینجا خبر جدید را اعلام کنم. اتحادیه درصدد راه اندازی سایت مرجع تخصصی لوازم خانگی است. برنامه‌ریزی‌های اولیه انجام شده، به مرحله عقد قرارداد نزدیک است و مجوزها از سمت اتاق بازرگانی تهران و وزارت صنعت، معدن و تجارت در حال آماده سازی است. لازم است ذکر کنم تمام هم‌صنفی‌ها می‌توانند در این سایت حضور داشته باشند و از این پس مردم می‌توانند به راحتی، امن و سریع از این سایت خرید کنند.
ما انتظار داریم همه اعضای خانواده لوازم خانگی عضو این سایت شوند و جمع مرجع تخصصی لوازم خانگی ۷۰ ساله را بزرگتر بسازیم.
کاربری این سایت چیست؟ خبری است، فروشگاه است یا …؟
هر آنچه در فضای مجازی برای فروش کالا نیاز هست به صورت تخصصی در این سایت وجود خواهد داشت.
از لحاظ قیمت، کیفیت کالا، ضمانت پس از فروش، امنیت چطور؟
ملاک قیمت ما سامانه ۱۲۴، شرکت‌های تولیدکننده و لیست سه ستون است و مردم خیالشان از بابت سلامت و ضمانت پس از فروش کالا راحت باشد. برای ماندن و ساختن بازار رقابتی باید کلیه فعالیت‌ها و خدمات به‌روز باشد.
متولی این سایت کیست؟
اتحادیه صنف فروشندگان لوازم خانگی تهران
با مسائلی که تاکنون نام بردید و کم و کاستی‌هایی که در بازار وجود دارد، چه چشم اندازی برای این بازار متصورید؟
هیچکس نمی‌تواند فردا راپیش بینی کند…
اما شما رقیب دارید؛ رقبای قلدری هم دارید.
من هیچ وقت نمی‌گویم رقیب. معتقدم به طریقی ما را به سمتی هدایت کرده‌اند که نگذاریم آنها تکتاز باشند. فراموش نکنیم اتحادیه‌ها نمی‌توانند فعالیت اقتصادی کنند و کمکی هم به آنها نمی‌شود بنابراین فعالیت محدودی دارند. اما اجازه بدهید من کمی از رقابت ناسالم این روزها بگویم که چه طور یک رقابت ناسالم شروع شد که مردم بیایید فقط از من قسطی خرید کنید. کف قیمت را از ما بخواهید. مرجع تخصصی ما هستیم.
کی گفته شما مرجع تخصصی هستی؟ چطور ثابت می‌کنید مرجع تخصصی هستید؟ من ۷۰ سال کالای لوازم خانگی فروختم جایی نگفتم مرجع تخصصی هستم شما چطور به یکباره مرجع تخصصی شده‌اید؟ چقدر از جیب مردم هزینه کردی در صدا و سیما تبلیغ کردی؟
این سایت جدید متعلق به کسبه است و درصددیم از سود خودمان کم کنیم تا در رقابت بتوانیم کالا به مردم بفروشیم. معتقدم ما کاسب‌ها در تمام صنوف کالای تولیدکننده را به سر منزل مقصود می‌رسانیم. ما می‌توانیم کالایی رابه عرش اعلا ببریم چون اعتماد به تولید داریم.
خیال مردم بابت خرید از سایت اتحادیه راحت باشد چون کسبه عضو اتحادیه امین مردم هستند. ما کالایی را می‌فروشیم که خودمان دغدغه‌ای از بابت فروش آن نداشته باشیم. بنابراین آن رقابتی که شما اذعان کردید در واقع رقابت نادرستی است؛ ما که توان تبلیع روزانه در صدا و سیما را نداریم. آنها بدنبال خراب کردن وجهه کاسب‌ها بودند از یک سو فروشگاه‌های خودشان را با زرق و برق فراوان نشان می‌دهند و شعار می‌دهند شما میری و برمیگردی و از سوی دیگر مغازه‌های ما را به شکل دخمه‌های تاریک و خالی نشان می‌دهند. مغازه ۲ متری نباید با فروشگاه‌های هکتاری مقایسه شود. بنابراین با شروع تبلیغات پرطمطراق آنها با بیلبوردهای شهری، اخبار، شبکه‌های مختلف، بین فوتبال، بین فیلم سینمایی و … که بیایید قسطی بخرید و مردم هم در شرایط اقتصاد بد فعلی جذب آن فروشگاه‌ها شدند و از این طرف اقبال کسبه‌های ما نزول پیدا کرد. ما از این ناراحت شدیم. اگر بنا بر رقابت است پس باید برای همه یکسان باشد.
پس پیش بینی می‌کنید دولت با شما همراهی خواهد کرد و در سال جدید و سیاست‌های جدید با یک بازار لوازم خانگی آرام‌سازی شده مواجه خواهیم شد؟
امیدواریم که اینطور باشد؛ ما ۲۵۰۰ واحد کسب منهای شمیرانات و منهای شهر ری ۷۰ سال در حال فروش کالای لوازم خانگی هستیم؛ چطور به یکباره اخ شدیم؟ بد شدیم؟ چه اتفاقی افتاد که قرار گذاشتند ما را کنار بگذارند؟ ما این اتفاق را با دولت مطرح کردیم و گفتیم حواستان به ما باشد و من خوشبینم به پیگیری‌ها.
من از همین تریبون استفاده می‌کنم و تشکر می‌کنم از دفتر مقام معظم رهبری، دفتر ریاست جمهوری، دفتر قوه قضائیه، وزارت صمت و ارگان‌هایی که نامه نگاری کرده‌ایم. این مسئولین با دید باز جلوی اتفاق بدی که در حال رخ دادن بود را گرفتند و به ما جواب دادند.
مشکلات شما به ورشکستگی کسبه خرد، بی‌عدالتی، تبلیغات کاذب و درنهایت ظلم به مردم خلاصه می‌شه؟
دولت در مسئله دارایی دنبال شفاف سازی است. ما هم همچنین. ما سال ۱۴۰۲ سختی را گذراندیم و من امیدوارم دولت در سال ۱۴۰۳ مالیات سال ۱۴۰۲ اصناف و بخصوص صنف لوازم خانگی را با شرایط رکود لحاظ کند. ما در تراکنش‌های بانکی مشکل داریم. تراکنش‌های بانکی کل اصناف بر مبنای ۶ میلیارد و ۸۸۰ میلیون تومان بوده است. باید بدانند ما از درآمد مغازه مایحتاج زندگی را تهیه می‌کنیم، برخی اقلام مثل گوشت فاکتور ندارد آیا چنین تراکنش‌هایی در مالیات لحاظ می‌شود؟ کاسب بدلیل جواز کسب یارانه نمی‌گیرد ولی دو جا یارانه پرداخت می‌کند؛ پول آب، برق، گاز و تلفن خانه و پول آب، برق، گاز و تلفن مغازه؛ چرا این هزینه‌ها از مالیات کسبه کسر نمی‌شود؟ چرا هزینه‌های زندگی در شرایط بازار راکد و در جایی که ما کمک به تولید داخلی می‌کنیم(خرید خودرو، پوشاک ایرانی و …)در تراکنش‌های مالیاتی لحاظ نمی‌شوند؟ امیدوارم در سال آتی و این شفاف سازی که کل کسبه سراسر ایران هم خواهان آن هستند رعایت شود.
طی ۵۷۶۴ روز ۱۲۸۰۰ میلیارد ریال فرار مالیاتی کشف شده است. از آقای سبحانیان سوال کردم که آیا این فرارهای مالیاتی ربطی به کسبه صنف ما که پرونده مالیاتی داشتیم دارد؟ مگر ما می‌توانیم مغازه را روی دوشمان بگذاریم ببریم شهر دیگر؟ مشخصات ما کاملا روشن است چرا زندگی ما نباید رفاه داشته باشد؟
از این گذشته، مدام کاسب را با کارمند مقایسه می‌کنند. معتقدند حقوق کارمندان قبل از پرداخت مالیاتش کسر شده و به حساب دولت ریخته شده و …می‌خواهم بدانم آیا فرد خانه‌دار یا کارمند دغدغه یک کاسب را دارد؟ در حالی که در کار ما دزدی وجود دارد، انگ به ما می‌زنند، برگشت چک داریم و همان هزینه‌های یک کارمند را هم داریم.
ما پیگیر شفاف سازی بودیم، هستیم و خواهیم بود و دولت هم ما را ببیند.
چرا بازار لوازم خانگی از یک برنامه توسعه‌ای برخوردار نیست که دستخوش سیاست‌های دولتی(با کاهش و افزایش ارز، آزاد و ممنوع کردن واردات یا ظهور فروشگاه‌های زنجیره‌ای و بزرگ و …) نشود؟
ما زمانی می‌توانیم برنامه توسعه‌ای داشته باشیم که در قبال پولی که درمی‌آوریم برنامه ارئه دهیم. ما بدون بودجه کاری نمی‌توانیم بکنیم.
ما همان سال ۹۸ که فضای مجازی بدنبال گسترش کرونا پررنگ شد دنبال مجوز سایت بودیم و کمک خواستیم. چرا سازمان دارایی از محل مالیاتی که از همه صنوف گرفت برای هیچ صنفی یک سایت نزد؟ آن زمان جوابمان را ندادند. بخاطر همین امروز خودمان دست به کار شدیم و با کمک سایت یکی از هم صنفی‌ها شروع حواهیم کرد. من برمی‌گردم به عقب به زمانی که تولید لوازم خانگی در کشور جلو دار بود و خیلی از کشورهای دنیا حسرت ما را می‌خوردند.
مثلا چه کشورهایی؟
کره جنوبی و ترکیه. ما کارخانه‌های ارج، آزمایش و پارس را داشتیم. کارخانه‌هایی که کره و ترکیه نداشتند. الان آنها کجا هستند و ما کجا؟ آن زمان آمدند کارخانه‌های ما را دیدند و در نظرشان با داشتن چنین کارخانه‌هایی خاورمیانه را قبضه می‌کردند.
منظورتان این است که پس‌رفت داشته‌ایم؟
نه؛ از سال ۹۷ تا سال ۱۴۰۲ در تولید لوازم خانگی انقلاب داشته‌ایم. سری به سه راه امین حضور و خیابان‌های جمهوری، شریعتی و عباسی بزنید؛ ۹۵ درصد سردر تابلو مغازه‌ها متعلق به کالاهای ایرانی است. امروز صنعت لوازم خانگی بعد از صنعت نفت و پتروشیمی می‌تواند بزرگترین ارز آورکشور باشد.
ولی امروز آنها در تولید و صادرات قوی‌تر هستند.
فرق آنها با ما در این است که کره جنوبی، ترکیه یا اروپایی‌ها برای شروع تولید لوازم خانگی به تولیدکننده بها دادند، معافیت مالیاتی در نظر گرفتند، معافیت مالیاتی برای صادرات لحاظ کردند و پس از حمایت دولت از تولیدکننده، مردم را به سمت خرید کالای وطنی‌شان سوق دادند. به اقلیم شناسی بها دادند؛ تا جایی که آنها بر اساس رفتار و مردم شناسی ما برایمان کولر تولید می‌کنند.
ایران در شرایط تحریم سال‌های گذشته بسیار زبانزد بوده است. کسی که سرمایه‌اش را از ایران بیرون نبرده و در صنعت هزینه کرده عاشق است پس طبیعی است که حمایت دولت را می‌طلبد. ما هنوز اقلیم شناسی نکردیم به همین علت درصد صادرات لوازم خانگی ما نسبت به تولید بسیار پایین است و به خدمات پس از فروش نیز ارزش ندادیم. اینها همه حمایت دولت را می‌طلبد. بخاطر همین من دستانم را به سوی دولت دراز کردم و منتظر حمایتیم. ۲۲ هزار واحد کسبی در کل کشور فقط در صنف لوازم خانگی ضرب در خانواده و زیر مجموعه‌هایشان، کارگران و …جمعیت زیادی می‌شوند.
امیدوارم دستتان را بگیرند.
من سرباز این مملکتم. زمان جنگ بودیم، ماندیم و ادامه می‌دهیم چون می‌دانیم دنیا با ما سر جنگ دارد و جلوشان می‌ایستیم و امیدوارم دولت در سیاست کلان کمک همه باشد.
