راز قرارداد نجومی شهرداری تهران و صداوسیما فاش شد
عضو شورای شهر تهران از قرارداد ۵ هزار میلیارد تومانی شهرداری و صداوسیما خبر داد.
الهام مهاجرین
به گزارش عصرسازندگان، افشای قرارداد ۵ هزار میلیارد تومانی تبلیغات میان شهرداری تهران و صداوسیما موج تازهای از پرسشها را درباره شفافیت مالی و بدهبستانهای رسانهای برانگیخته است؛ قراردادی که رقم نجومی آن حتی برای پروژههای عمرانی نیز کمسابقه است.
تبلیغات شهرداری تهران این روزها زیر ذرهبین قرار گرفته است. بر اساس اظهارات یکی از اعضای شورای شهر، قرارداد شهرداری با صدا و سیما در چارچوب بودجه ۱۴۰۴ چنان تنظیم شده است که سقف مالی یا زمانی ندارد و امکان هزینهکرد گسترده فراهم شده است. گفته میشود که رقم این قرارداد که زیر عنوان «اطلاعرسانی و تبلیغات» ثبت شده ممکن است به ۵ هزار میلیارد تومان نیز برسد.
ساختار قرارداد و ماهیت تبلیغات شهرداری
طبق گفته ناصر امانی؛ عضو کمیسیون برنامه و بودجه شورای شهر تهران، وقتی بودجه ۱۴۰۴ شهرداری تصویب شد، ردیفهایی برای اطلاعرسانی منظور شد و تبصرهای نیز برای قرارداد با صدا و سیما اضافه گردید که در آن هیچ محدودیتی دیده نمیشود. بر این اساس شهرداری مجاز است اطلاعرسانی و تبلیغات گستردهای انجام دهد بدون آنکه سقف هزینه یا زمان تعیین شود.
بخشی از این قرارداد برای پروژه تبلیغاتی تهران دوستداشتنی اختصاص یافته است، پروژهای که در آن تبلیغات گسترده شهری و رسانهای دیده شده است.
انتقادات از «تبلیغات شهرداری» و انگیزه واقعی هزینهها
در نشست شورای شهر و جلسات بررسی بودجه، برخی اعضا با انتقاد از این مدل هزینهکرد گفتند که «تبلیغات شهرداری» باید منطبق با واقعیتهای ملموس برای شهروندان باشد. به گفته ناصر امانی، اگر اعلام شود کاری انجام شده که شهروندان آن را میتوانند مشاهده کنند، اطلاعرسانی کاملاً منطقی است؛ اما ادعاهای بزرگ یا وعدههایی که هنوز اجرا نشدهاند، موضوع را به تبلیغی اغراقآمیز تبدیل میکند و اعتماد عمومی را تضعیف میکند.
منتقدان میگویند هزینه هنگفت ۵ هزار میلیاردی میتوانست صرف حوزههای ضروریتر شهری، مانند حملونقل عمومی، نگهداشت شهری، خدمات زیست محیطی، بازسازی بافت فرسوده شود. درعوض، این منابع برای «تبلیغات شهرداری» به کار رفته است؛ تبلیغاتی که به گفته آنان بیشتر نمایشی و برای ساخت تصویر مدیریتی است تا ارائه خدمت واقعی
پیامدهای احتمالی برای اعتماد عمومی و کیفیت خدمات شهری
پشتیبانان این انتقادات هشدار میدهند که ادامه این روند ممکن است منجر به کاهش اعتماد عمومی به نهاد شهرداری شود. وقتی تبلیغاتی با هزینه بالا اجرا میشود اما شهروندان تغییر ملموسی در وضعیت زندگیشان نمیبینند، احساس بیعدالتی و بیاعتمادی ایجاد میشود؛ به ویژه اگر بودجههای تبلیغاتی بخش زیادی از منابع عمومی را در بر بگیرند.
از سوی دیگر، صرف منابع در تبلیغات با بودجه محدود و مشکلات متعدد شهری، میتواند عملکرد خدمات شهری را تحت فشار قرار دهد. این موضوع به ویژه در شرایطی که مردم با مشکلات جدی مانند آلودگی، ترافیک، کمبود زیرساخت و خدمات شهری روبهرو هستند، حساسیت بیشتری پیدا میکند.
