مسکن در صدر برنامههای ملی؟!
هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در ایران: با همسو کردن برنامه هفتم توسعه ملی ایران و جنبش ملی مسکن و چارچوب همکاری سازمان ملل برای تحقق اهداف توسعه پایدار میتوانیم به طور مشترک شبکههای شهری بسازیم که نه تنها برای بحرانها آمادهتر باشند، بلکه عادلانهتر شکوفاتر و پایدارتر نیز باشند.

به گزارش عصرسازندگان، استفان پریزنر- Stefan przyner؛ با اشاره به ۱۱ برابر شدن جمعیت شهری ایران طی ۶۸ سال اخیر، گفت: رویکرد دولت ایران بر اولویت دادن به مسکن در برنامه هفتم را باید ستود.
پریزنر در مراسم گرامیداشت روز جهانی اسکان بشر ۲۰۲۵ اظهار کرد: شعار جهانی امسال پاسخ به بحرانهای شهری ما را به تأمل درباره چالشهای متعددی دعوت میکند که شهرها با آن مواجه هستند، از درگیری و تغییرات اقلیمی گرفته تا گسترس سریع شهرنشینی، نابرابری و آوارگی.
دبیر کل سازمان ملل متحد به ما یادآوری میکند که در دنیای به سرعت در حال شهری شدن ما، شهرها غالبا بار بحرانهای امروزی را به دوش میکشند.
وی ادامه داد: در واقع درگیری بیثباتی سیاسی و وضعیت اضطراری آب و هوایی ۱۲۳ میلیون نفر را از خانههای خود بیرون رانده است. اکثر این افراد به دنبال یافتن امنیت در شهرهای کوچک و بزرگی هستند که همین حالا هم تحت فشار قرار دارند.
پریزنز افزود: اما شهرها همچنین جایی هستند که راه حلها در آنجا ریشه دارند وقتی برنامهریزی شهری فراگیر باشد تازه واردان به رونق اقتصادی و تقویت جوامع و غنیسازی فرهنگها کمک میکنند.
وی تصریح کرد: امروز این روحیه تابآوری را جشن میگیریم و رهبری دولتهای محلی و شهرداران و قدرت جوامع شهری – به ویژه زنان و جوانان – را ارج مینهمیم که در خط مقدم تغییرات ایستاده اند.
هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در ایران در ادامه با بیان اینکه ایران مانند بسیاری از کشورهای دیگر در حال گذر از بحران شدید مسکن است، گفت: میلیونها خانواده با موانعی در دسترسی به مسکن مناسب و متناسب با توان مالی خود روبرو هستند. اجارهها بیش از یک سوم درآمد خانوارها را میخورند و به علت فشارهای اقتصادی و جمعیتی سکونتگاههای غیر رسمی گسترش مییابند.
پریزنر یادآور شد: بین سالهای ۱۹۵۶ تا ۲۰۲۴ جمعیت شهری ایران ۱۱ برابر شد. امروزه بیش از ۷۷ درصد از ایرانیان در شهرها زندگی میکنند. هر ساله حدود یک میلیون نفر در داخل ایران نقل مکان میکنند این مهاجرت داخلی یک نیروی جمعیتی و اجتماعی حیاتی است که غالباً منعکس کننده و تقویت کننده نابرابریهای اجتماعی – اقتصادی است.
به گفته وی، برآوردهای ملی نشان میدهد بین ۵ تا ۸ میلیون واحد مسکونی برای تأمین تقاضای مسکن کاهش مسکن ناامن و ناکافی و تقویت بافت شهری آسیب پذیر مورد نیاز است. به طور متوسط یک خانواده شهری در ایران برای تهیه یک آپارتمان متوسط لازم است چند دهه پس انداز کند.
وی بیان کرد: رویکرد دولت ایران مبنی بر اولویت دادن به مسکن در برنامه هفتم توسعه ملی ستودنی است. اهدافی مانند بهبود دسترسی به مسکن با کاهش سالهای انتظار کاهش بافت فرسوده شهری و پیشبرد روشهای صنعتی ساختمانسازی نشان دهنده تعهد قوی به راه حلهای فراگیر و پایدار است. این اهداف ملی با هدف یازدهم توسعه پایدار – یعنی تبدیل شهرها و سکونتگاههای انسانی به شهری فراگیر ایمن تاب آور و پایدار – همسو هستند.
پریزنز اضافه کرد: شبکه سازمان ملل متحد در ایران از طریق برنامه اسکان بشر سازمان ملل و سایر سازمانهای آن در زمینه حمایت از تاب آوری شهری سابقه طولانی دارد نمونههایی از این موارد عبارتند از پروژه بهتاب برای تقویت بیمارستانها در برابر زلزله و همکاریهای اخیر در زمینه بازیابی شهری پس از بلایا و کاهش خطر این تلاشها تضمین میکنند که شهرها در مواجهه با بحرانها موتورهای بازیابی عزت و امید باقی بمانند.
وی تاکید کرد: این اقدامات با چارچوب همکاری سازمان ملل برای تحقق اهداف توسعه پایدار در ایران، کاملاً مطابقت دارد. این سند هدایت کننده فعالیتهای همه آژانسها صندوقها و برنامههای سازمان ملل متحد با دولت ایران برای دوره پنج ساله ۲۰۲۷-۲۰۲۳ است. سازمان ملل متحد آماده است به همکاری خود با دولت ایران، دانشگاهها، جامعه مدنی و انجمنهای حرفهای برای تبدیل شهرها به مکانهای امن فراگیر و تاب آور برای همه ادامه دهد.
هماهنگ کننده مقیم سازمان ملل متحد در ایران یادآور شد: با همسو کردن برنامه هفتم توسعه ملی ایران و جنبش ملی مسکن با چارچوب همکاری سازمان ملل برای تحقق اهداف توسعه پایدار میتوانیم به طور مشترک شبکههای شهری بسازیم که نه تنها برای بحرانها آمادهتر باشند، بلکه عادلانهتر شکوفاتر و پایدارتر نیز باشند. در روز جهانی اسکان بشر بیایید بار دیگر بر مسئولیت مشترک خود برای تبدیل بحرانها به فرصتها و برای ساختن شهرهایی قویتر، سبزتر و فراگیرتر تاکید کنیم که واقعاً نوید داشتن خانه را متبلور سازند.