نماینده‌ای که وزارت راه را مردانه می‌خواهد
استدلال سیدمرتضی محمودی؛ نماینده تهران، که گفته است «وزارت راه جای یک خانم نیست»، یک ادعای تبعیض‌آمیز است که نه بر سیاست‌گذاری و نه بر معیارهای حرفه‌ای تکیه دارد و تنها بر جنسیت تمرکز می‌کند.
به گزارش عصرسازندگان، مدیریت و سیاست‌گذاری جنسیت‌بردار نیست. وزارت راه یا هر وزارتخانه‌ای، وظیفه‌ای تحلیلی، مدیریتی، برنامه‌ریزی و تنظیم‌گری دارد؛ نه کار فیزیکی. در دنیا ده‌ها وزیر زن در وزارتخانه‌های سنگین‌تر (دفاع، اقتصاد، انرژی) موفق بوده‌اند.
معیار سنجش باید عملکرد باشد، نه جنسیت. اگر نقدی به سیاست‌ها، عملکرد، برنامه‌ها یا تصمیمات وجود دارد، باید همان‌ها مطرح شود. تعمیم‌دادن ضعف‌ها (یا حتی اشتباهات) به «زن بودن» یک عقب‌گرد روشن است.
این ادبیات هزینه اجتماعی دارد. چنین جملاتی مشارکت زنان در عرصه مدیریتی را تضعیف می‌کند و پیام اشتباهی به جامعه و دختران جوان می‌دهد: که برخی حوزه‌ها برای آنها ممنوع یا نامناسب است.
نقدهای کارشناسی بر عملکرد وزیر راه؛ از روند کند تولید مسکن تا عدم تحقق وعده‌های ساخت و ناتوانی در مهار بازار، کاملاً قابل بحث و بررسی است؛ اما این‌که یک نماینده مجلس مسئله را به «زن بودن وزیر» تقلیل می‌دهد، قابل پذیرش نیست.
سیدمرتضی محمودی، نماینده تهران معتقد است: عدم اعلام وصول استیضاح وزیر راه ناشی از تغییر رویکرد مجلس از نماینده‌محوری و صحن‌محوری به سمت ریاست‌محوری است.
چند ماه پیش محمودی، در گفت‌وگویی می‌گوید: «برخی مشکلات در کشور وجود دارد که مردم می‌توانند در حل آن نقش مؤثر داشته باشند؛ مثل بحران آب که با صرفه‌جویی قابل مدیریت است. اما برخی مشکلات اساساً به مردم مربوط نمی‌شود، مثل کمبود مسکن. مردم نمی‌توانند زیر سقف نروند یا در بیابان چادر بزنند. اینجا مسئولیت کامل متوجه وزارت راه و شهرسازی است و آنها متولی این حوزه هستند.»
وی ادامه می‌دهد: «ما به عملکرد وزیر راه و شهرسازی انتقاد جدی داریم. امروز مدیریت اجاره‌بهای مسکن با چه کسی است؟ چه نهادی باید مقابل دلالان مسکن بایستد؟ وقتی بانک‌ها تسهیلات را به درستی پرداخت نمی‌کنند، چه کسی باید واکنش نشان دهد؟ چرا این همه انفعال در وزارت راه و شهرسازی وجود دارد؟»
این نماینده تهران در پاسخ به این پرسش که آیا با تغییر وزیر می‌توان به آینده بهتری امیدوار بود، تصریح می‌کند: «قطعاً. با وجود احترامی که برای بانوان کشور قائلم، باید بگویم مدیریت وزارت راه و شهرسازی جای یک خانم نیست؛ به‌خصوص به دلیل شرایط سختی که وزیر باید برای پیگیری مسائل مختلف تحمل کند. سفرهای متعدد، حضور در دل جاده‌ها و بررسی میدانی کریدورها از وظایف دائمی وزیر راه است و ما نیازمند وزیری چابک هستیم.»
محمودی در ادامه می‌گوید: «خانم صادق به کار اشراف ندارد. ایشان متخصص شهرسازی است و در حوزه اصول شهرسازی تجربه دارد، اما به هیچ‌وجه ویژگی‌های فردی لازم برای مدیریت حوزه مسکن، ترانزیت، کریدور شمال–جنوب، حمل‌ونقل جاده‌ای، ریلی و هوایی را ندارد. این‌ها حوزه‌های حیاتی و درآمدزای کشور هستند. نگاه ما به عملکرد وزیر راه کاملاً فنی بوده و هیچ‌گونه سیاسی‌کاری در آن وجود ندارد. ما ناظر به منافع مردم و امنیت ملی هستیم و در همین چارچوب مسیر را ادامه خواهیم داد.»
منصب وزارت راه یا هر وزارتخانه دیگری جنسیت‌بردار نیست؛ معیار قضاوت فقط باید عملکرد و توان مدیریتی باشد، نه جنسیت. چنین گزاره‌هایی نه به بهبود سیاست‌گذاری کمک می‌کند و نه کیفیت نظارت پارلمانی را بالا میبرد؛ فقط بحث اصلی را به حاشیه میبرد.
به گزارش عصرسازندگان، دو چیز باید از هم تفکیک شود: نقد عملکرد وزیر که کاملاً مشروع، لازم و قابل بحث است. و استفاده از جنسیت برای زیرسؤال‌بردن صلاحیت که غیرقابل‌قبول، غیرحرفه‌ای و تبعیض‌آمیز است.
نقدهای کارشناسی بر عملکرد وزیر راه؛ از روند کند تولید مسکن تا عدم تحقق وعده‌های ساخت و ناتوانی در مهار بازار، کاملاً قابل بحث و بررسی است؛ اما این‌که یک نماینده مجلس مسئله را به «زن بودن وزیر» تقلیل می‌دهد، قابل پذیرش نیست.
منصب وزارت راه یا هر وزارتخانه دیگری جنسیت‌بردار نیست؛ معیار قضاوت فقط باید عملکرد و توان مدیریتی باشد، نه جنسیت. چنین گزاره‌هایی نه به بهبود سیاست‌گذاری کمک می‌کند و نه کیفیت نظارت پارلمانی را بالا میبرد؛ فقط بحث اصلی را به حاشیه میبرد.
